De teller staat op zo'n 80 beelden
Met je handen iets vormen
Weleens een bolletje klei in je handen gehad? Kneden, rollen en vormen. Al meer dan dertig jaar volgt Toos van den Nieuwenhuijsen (87 jaar) de cursus keramiek bij RICK. Daar is later nog de cursus steenkappen bijgekomen. Tijdens de lessen vertalen de cursisten hun ideeën, gedachten en gevoelens naar een materiële vorm van (groot) formaat. Toos vindt het heerlijk om iets te creëren en heeft al heel wat beelden gemaakt.
Inmiddels staat de teller van Toos van den Nieuwenhuijsen op zo’n tachtig beelden. Kleine en grote beelden. De meeste staan in haar tuin, maar één staat bij haar vriendin in Zuid-Frankrijk. “Een mollig beeld, het kreeg gekscherend de naam ‘De billen van Toos’,” lacht ze. Op dit moment legt Toos de laatste hand aan een beeld op een sokkel. De lesopdracht luidde: maak een beeld dat goed zichtbaar is. “Zo'n opdracht spoort aan om goed om je heen te kijken. Mijn oog viel op een boomstam in de tuin.” Ze maakte een klein model van een beeld dat erover heen hing. “Maar dat was het niet. Het vormde geen geheel met elkaar.” Meerdere modelletjes volgden en werden weer omgevormd tot een beginvorm. Tot de laatste creatie. “Als je met een kunstenaarsoog kijkt, zie je drie mensfiguren die bij elkaar zitten, maar toch van elkaar afgaan.” Ze is er nu vier, vijf weken mee bezig. “Straks wordt die nog vuurrood. Dan valt het zeker op.”
Zelf ontwerpen
Toos is een geboren en getogen Weertse. Ze is een bezige bij en het ontwerpen zat er al vroeg in. Ooit heeft ze ski-jacks ontworpen. Op achtenvijftigjarige leeftijd is ze met een vriendin meegegaan naar de keramieklessen bij RICK. Ze vond het meteen geweldig. “Het is heel ontspannend om met je handen iets driedimensionaals te maken. Je vergeet alles om je heen. Klei laat zich makkelijk vormen en als het uit de oven komt, geeft dat zo’n voldoening. Je kunt het dan aan iedereen laten zien.”
Per jaar krijgen de cursisten twee opdrachten. Bijvoorbeeld, maak een creatie die een metamorfose laat zien. Toos ging ermee aan de slag en kwam uit bij het ‘Oerdrama’. Ze maakte drie aan elkaar vastzittende delen. Mensfiguren, die in een soort ceremoniële Haka-dans (Maori’s) met de armen in elkaar grijpen. “Het symboliseert voor mij het leven. Dat je na dit leven terugkomt in dezelfde groep. Als je tenminste blijft leren. Want in één leven kun je niet alles leren.” Het klinkt zweverig, maar komt zo uit Toos’ hart. Ze heeft cursussen Yoga gevolgd en later zelf lessen gegeven. “Door Yoga heb ik een andere kijk op het leven gekregen.” Het is illustratief voor waarom Toos niet zomaar iets simpels als een vaas kan maken. “In de beelden stop ik veel van mezelf. Ik moet er iets mee kunnen vertellen en het voelen. Anders lukt het niet.”
Een ander voorbeeld van Toos’ creaties is het grafmonument van een hangend en rechtopstaand beeld in gemêleerd roze. “Mijn eerste beeld dat een kleur heeft.” Ze heeft een in steen uitgehouwen mannentorso gemaakt met een schouder die uitsteekt. Of wat te denken van het beeld met de naam Achterklap, gemaakt van keramiek en ijzerwerk. Zestien kleine voetjes staan op een ijzeren staaf. Daarboven zie je de lippen en aan de top één oor. “Het beeldt uit dat je niet over anderen moet praten, maar naar elkaar moet luisteren.” Toos heeft een boek laten maken, waar al haar beelden instaan.
Anders kijken
De lessen keramiek en steenkappen bij RICK vindt Toos van den Nieuwenhuijsen verrijkend. Zowel de lessen zelf als het werken in de groep. “De opdrachten sporen je aan en je kunt je creativiteit erin kwijt. In je eentje thuis, komt het er vaak niet van. Verder zijn alle cursisten heel gemotiveerd. Je kijkt naar elkaars werk en helpt elkaar.” Toos kan het iedereen aanraden. “Er is geen drempel en iedereen kan het. Zeker onder leiding van de docenten Annemarie Verheijen en Emmy van de Venne. Ze helpen je echt anders kijken.”