‘Ik kijk nu naar wat ik wél kan’

Jade Verhagen (39) laat zien dat het nooit te laat is om barrières om te buigen in kansen. Via het project Kunstwerk van RICK hervond de Weertse het vertrouwen in zichzelf en boorde ze nieuwe talenten aan. Het geluk dat zij nu ervaart, gunt ze iedereen. “Ook met een beperking kun je weldegelijk leren en iets betekenen in het leven.”

Ze was 15 en fladderde door het leven. Jade zou naar de Kunstacademie gaan. Ze kon goed tekenen. En ze speelde gitaar, samen met haar vriendin. De wereld lag nog open, niets leek een mooie toekomst in de weg te staan.

Tot die septemberavond in 1995. Bij het oversteken met haar brommer ziet Jane een busje over het hoofd. Een frontale botsing is het gevolg. Haar vriendin die achter op de brommer zit, komt er met relatief lichte verwondingen vanaf. Jade ligt drie maanden in coma. Haar hersenen zijn beschadigd. Ze is haar geheugen kwijt, moet opnieuw leren praten en stapje voor stapje haar nieuwe leven inrichten. “Een leven waarin je er steeds aan wordt herinnerd wat je allemaal niet meer kunt”, zo vat ze de jaren na het ongeluk samen. “Gitaarspelen bijvoorbeeld. In mijn hoofd speelde ik nog alle liedjes, maar mijn vingers werkten niet meer mee. Heel frustrerend. Bij het UWV zeiden ze dat ik als gevolg van mijn hersenletsel niet meer zou kunnen leren. Daar krijgt je zelfvertrouwen wel een deuk van, kan ik je zeggen. Ik ben geen type dat alleen thuis gaat zitten, ik wil tussen de mensen zijn. Lekker werken, iets bijdragen. Maar het lukte maar niet. Bij mijn re-integratie liep ik steeds weer tegen dezelfde muur aan. Je kan het niet.”

Nieuwe hoop

Een ontmoeting met jobcoach Tjeu Rutten luidt in 2017 de ommekeer in. “Hij zei: ‘We gaan kijken naar wat jij wél in plaats van níet kunt.’ Zo kwam ik in aanraking met het project Kunstwerk van RICK. Ik had niks te verliezen en besloot er vol voor te gaan.”

Bij RICK maakt de geboren Brabantse een halfjaar lang kennis met verschillende expressievormen. Spelenderwijs ontdekt ze haar verborgen talenten, leerde ze anders naar zichzelf te kijken en duidelijker te communiceren. Vaardigheden die haar helpen in het dagelijks leven en ook het vinden van een baan vergemakkelijken. “Van de rollenspellen tijdens de dramaworkshops heb ik geleerd dat ik niet raar ben, zoals ik jarenlang heb gedacht. Het is niet gek als je zegt dat je iets niet begrijpt, maar juist een teken van kracht. In plaats van mijn mond te houden uit onzekerheid, koppel ik mijn gedachten nu terug. ‘Klopt dit?’ ‘Begrijp je wat ik bedoel?’ Zo leer je omgaan met bepaalde situaties en personen. Door Kunstwerk kreeg ik echt het gevoel: ik kan dit!” Door in een groep met anderen samen te werken en te praten, ontdekte Jade bovendien dat ieder mens zijn verhaal heeft. “Van nature ben ik heel open. Dat maakte het voor anderen ook makkelijker om hun gevoel bespreekbaar te maken. Het is fijn als je elkaar op deze manier kunt helpen.”

Orde scheppen

Na het Kunstwerk-traject zet Jade de stijgende lijn op eigen kracht voort. Een beroepskeuzetest wijst uit dat ze op haar best is als ze orde kan scheppen. Haar doorzettingsvermogen doet de rest. De Weertse rondt maar liefst drie opleidingen af: telefonist/receptionist, administratief medewerker en secretaresse. Na enkele korte stages in het onderwijs en de zorg vindt ze haar plek bij het digitale archief van de gemeente Weert. De ideale omgeving om orde te scheppen.

Dankzij het project Kunstwerk is haar zelfvertrouwen gegroeid en heeft ze meer rust in het leven gevonden. Al schilderend en kleiend bij RICK merkte Jade hoe fijn het is om haar handen te laten spreken. “Sinds het ongeluk is het een chaos in mijn hoofd. Door creatief bezig te zijn, komen mijn gedachten tot stilstand. Porseleinen borden beschilderen of Diamond Painting: ik kan me daar helemaal in verliezen”, lacht ze. Dan ernstig: “Ooit werd mij verteld dat ik niet meer kon leren. Inmiddels weet ik wel beter. Welk rugzakje je ook hebt: je kunt altijd blijven leren. Je talent gebruiken, iets bijdragen aan de wereld. Als je naar de positieve dingen kijkt, is alles mogelijk.”