Na een lange warme zomer startte eind september mijn wekelijkse schilderles weer. Eindelijk! Corona gooide ergens eind maart roet in het eten. Het cursusjaar stopte helaas veel te vroeg. Maar gelukkig mogen we weer.

Ik moet er, net als een aantal anderen, weer even inkomen. Gelukkig weet onze docente Els dat ook. Dus de eerste paar lessen staan er steevast stillevens klaar. Dit jaar geen appels of pompoenen, maar maskers en paspoppen. Ik start ‘simpel’ in zwart-wit met houtskool. Sommigen durven al in kleur met pastelkrijt. ‘Goed kijken wat je ziet. En tekenen wat je ziét, niet wat je wéét.’ Toch weer lastig. Maar met de nodige aanwijzingen en tips van Els komt het goed.

Na die eerste lessen om er weer in te komen, volgt de eerste echte opdracht met het thema: een warme zomer. Hmm, die van 2020 dus, met alle coronaperikelen en -maatregelen van dien. We mogen er onze eigen invulling aan geven. Doe ik iets met corona of juist niet? Kan ik misschien iets met een vakantiefoto? Ik weet het nog niet… Uiteindelijk stuit ik op Pinterest op een close-up van Brigitte Bardot met een grote strooien hoed, op het strand… ergens in Frankrijk in de zon. Ja! Dat is voor mij zomer. Dit wordt mijn uitdaging de komende weken. Een plaatje met veel gele, beige en bruine tinten. Een bekend gezicht dat ik graag wil laten lijken. En hoe schilder ik die strooien hoed eigenlijk?

Eerst maar eens wat schetsen, met houtskool en pastelkrijt, om de vormen helder te krijgen. Het dwingt me om te bekijken waar er schaduw is en waar er zon is. Yes, volgende week mag ik weer ‘voor het echie’. Dan ga ik met acrylverf aan de slag. Helemaal mijn ding! Ik neem een vel papier mee naar huis om het vast op te spannen en er al een achtergrondkleur op te zetten. Dan kan ik de volgende les meteen met Brigitte Bardot beginnen. Ik heb er nu al zin in!